Klooster Binderen

Het klooster is gesticht door Maria, een dochter van de Brabantse hertog, die door haar huwelijk met de Duitse keizer Otto IV keizerin werd. Na het overlijden van haar vader, kreeg zij Helmond als weduwengoed. In 1260 viel Helmond, na het kinderloze overlijden van Maria, weer terug aan het hertogdom. Toen was Binderen al een gerenommeerd klooster met veel bezittingen in Helmond en omgeving. Bij die bezittingen zijn veel grote boerderijen, zoals de Kemenade, Pannenhoef en de Bommeneese Hoef. 

Tijdens de 80-jarige oorlog had het klooster veel te lijden. Bij de grote stadsbrand in 1587, aangestoken door de troepen van de graaf Van Hohenlohe, gingen de gebouwen van het klooster bijna geheel verloren. In 1598 was het klooster weer helemaal herbouwd. De Vrede van Munster betekent het einde van het klooster. Een deel wordt daarna afgebroken. In de rekeningen van de armmeesters is te vinden dat zij in 1560 afbraakmateriaal van de abdij gebruiken voor de reparatie van het gasthuis. Het hoofdgebouw van het klooster wordt een adellijk woonhuis. Vaak woont er de rentmeester der geestelijke domeinen. Hij voerde het bewind over de vroegere kerkelijke en andere geestelijke goederen die na de Vrede van Munster in het bezit waren gekomen van de staat. In het begin van de achttiende eeuw woont de heer Gans, met zijn tweede echtgenote op Binderen. Zijn tweede echtgenote is een nazaat van de beroemde zeeheld Maarten Harpertszoon Tromp. Als zij in 1716 overlijdt, wordt de hele inboedel van Binderen beschreven. Tot die inboedel behoren heel wat schildstukken van de zeehelden. 

Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.